Osmanlı’da nikâh yalnızca iki kişinin rızasıyla değil; kadı izniyle, imamın duasıyla, şahitlerin huzurunda kıyılırdı. Bir nikâh kıyılmadan önce ilmühaber alınır, izinnâme yazılır, ardından hüccet düzenlenirdi. Mahalle imamından müftüye, kadıdan nüfus memuruna uzanan bu hukukî ve dinî bürokrasi iki insanın hayatını birleştirmekle kalmaz; toplumun ahlâk, hukuk ve düzen anlayışını da kayıt altına alırdı.
