18. yüzyılın sonlarına gelindiğinde İngiliz Doğu Hindistan Şirketi Hindistan’da yarı-devlet hâline gelmiş; daha önce benzerine rastlanmamış bir açgözlülük ve kibirle Bengal kıtlığı gibi büyük zulümlere imza atmıştı. Buna malî sıkıntılar da eklenince İngiliz hükümeti durumdan rahatsızlık duydu ve 1773’te Düzenleme Kanunu ile şirket yönetimine ciddi bir müdahalede bulundu. Sıradan bir idarî reform olarak değerlendirilemeyecek kadar önemli olan bu kanunu, İngiliz sömürgecilik tarihi açısından “yeni bir çağın başlangıcı” olarak telakki etmek mümkün.
