Bâbür Şah’ın ilgi duyduğu ve ihtimam gösterdiği çârbağ tarzındaki bahçeler zamanla Bâbürlü mimarisinin sembollerinden birine dönüşmüştür. Cihangir Şah zamanında olgunlaşan, Şah Cihan devrinde ise doruk noktasına ulaşan Bâbürlü bahçeleri, Kuzey Hindistan’ın kavurucu sıcağından kaçmak isteyenler için âdeta bir sığınak olmuştur. İmparatorluğun fetih sembolleri olarak da işlev gören bu bahçeler büyüklükleri, eksenleri ve simetrileriyle hem Hint Alt Kıtası’ndaki hem de İslâm dünyasının muhtelif yerlerindeki İslâm bahçeleri arasında hususi bir yere sahiptir.
