Türkiye Selçuklu sultanları içinde ayrı bir yere ve şöhrete sahip olan Sultan II. Kılıç Arslan, 1155-92 yılları arasında hüküm sürmüştü. Babası Sultan I. Mesud zamanından itibaren savaş meydanlarında tecrübe sahibi olmuş, gösterdiği başarılar nedeniyle babası tarafından veliahtlığa layık bulunmuştu. Sultan Mesud hastalanınca, vefatından önce oğlu Kılıç Arslan’ı bizzat kendi eliyle Selçuklu tahtına çıkarıp sultan olarak selamlamak suretiyle bu devletin tarihinde bir ilki de gerçekleştirmiş oldu. Sultan II. Kılıç Arslan’ın hükümdar olmasının ardından içte ve dıştakendisine karşı müthiş bir muhalefet grubu oluştu. Bu grubun başında Bizans İmparatoru Manuel Komnenos gelmekteydi. Yine Selçukluların komşusu ve damatları olan Zengîler Devleti hükümdarı Nûreddîn Mahmud ve Dânişmendliler Beyliği’ne bağlı Sivas Meliki Yağıbasan, Kayseri Meliki Zünnûn ile Malatya Meliki Zülkarneyn de Sultan Kılıç Arslan’ın saltanatına karşı eylemlere giriştiler. İçeride ise Sultan, Devlet adındaki kardeşini boğdurmak suretiyle bertaraf ettikten sonra Şahinşah’ı da etkisiz hale getirmeye çalıştı.