Evliliğe hazırlık nişanesi, kültürün sandıklara sığdırılmış hafızası: Çeyiz. Mezopotamya’nın çivi yazılı tabletlerinden Osmanlı konaklarına uzanan bu gelenek, kadının el emeğini, ailenin onurunu ve toplumun değerlerini asırlarca sırtlandı. Sandığın içindeki her parça, bir sembolün diliydi. Kur’ân inancı temsil ederken, bayrak millî kimliği, pirinç bolluğu, şeker ağız tadını simgeliyordu. Çeyiz, kimi zaman bir evin bereketini, kimi zaman kızın miras payını önceden alan bir hukuk geleneğini hatırlattı. Bugünse el işlerinin yerini fabrikasyon ürünler almış, sergiler dijital vitrinlere taşınmış vaziyette. Buna rağmen anne-babaların kızları için çeyiz hazırlığı sürüyor; modern hayatın ortasında bile sandık, geçmişle bugünü birbirine iliştirmeye devam ediyor.