13. yüzyıl, Selçuklu Anadolu’sunda tasavvuf tarihinin en yoğun ve dinamik dönemlerinden birine sahne olmuştur. Bu dönemde Horasan, Türkistan ve Irak gibi farklı coğrafyalardan gelen sûfî zümreler Anadolu’ya yerleşmiş, zamanla kurumsallaşarak toplumun geniş kesimlerini etkilemiştir. Rifâîlik, Evhadîlik, Ekberîlik, Kalenderîlik ve Vefâîlik gibi dış kaynaklı tarikatların yanı sıra, yüzyılın son çeyreğinde ortaya çıkan Mevlevîlik ve Bektaşîlik gibi yerli yapılar, Anadolu’nun dinî ve kültürel dokusunu kalıcı biçimde şekillendirmiştir. Dolayısıyla 13. yüzyılı, Anadolu tasavvuf tarihi bakımından bir “mayalanma dönemi” olarak görmek mümkündür.
Devamı Derin Tarih Eylül Sayısında…
